Hoeveel tijd heeft u om schadevergoeding te vorderen?
Schade lijden is altijd vervelend. Vaak is vrijwel direct duidelijk wat de schade is en wie daarvoor verantwoordelijk is. Maar er zijn ook schades die pas later aan het licht komen. Of waarvan de volle omvang pas na enige jaren kan worden vastgesteld. En dan zijn er nog de schades waarvan niet bekend is wie verantwoordelijk is. Wat kunt u in die gevallen doen om zeker te stellen dat uw schade wordt vergoed?
Een vordering tot schadevergoeding kan niet tot aan het einde der tijden worden ingesteld. Het Burgerlijk Wetboek zegt dat een dergelijke vordering in beginsel verjaart 5 jaar na aanvang van de dag waarop u daadwerkelijk bekend bent geworden met de schade én met de voor de schade aansprakelijke persoon. Een vordering tot schadevergoeding verjaart hoe dan ook door verloop van 20 jaar na de gebeurtenis waardoor de schade is veroorzaakt.
Van belang bij het bepalen van de verjaring is dus het ‘daadwerkelijk bekend worden’ met de schade en met de daarvoor verantwoordelijke persoon. U wordt geacht daadwerkelijk bekend te zijn geworden met de schade op het moment dat u constateert dat u schade heeft. U hoeft op dat moment nog niet te weten wat de exacte oorzaak van de schade is, wat de exacte hoogte van het schadebedrag is of hoe één en ander juridisch beoordeeld wordt. Het enkele feit dat u weet dat er schade is is voldoende.
Zodra u ook weet wie verantwoordelijk is gaat de verjaringstermijn van 5 jaren lopen. Als uw onderneming schade heeft geleden is het van belang te weten wanneer uw onderneming geacht wordt bekend te zijn met die informatie. Voor een nadere uitleg daarover verwijzen wij u graag naar een ander artikel op onze website. In dit artikel leggen wij onder andere uit dat kennis van een functionaris in het maatschappelijke verkeer heeft te gelden als kennis van de rechtspersoon.
Al met al kan gezegd worden dat het moment waarop een vordering tot schadevergoeding verjaart niet altijd zwart-wit uit te leggen is. Er is vaak slechts bij benadering een datum vast te stellen. Vandaar ook dat de wetgever heeft gekozen voor de verjaringstermijnen van 5 jaar en 20 jaar. De korte termijn van 5 jaar is onder normale omstandigheden een redelijke termijn voor een schuldeiser om actie te ondernemen. De lange termijn van 20 jaar dient de rechtszekerheid, zodat niemand wordt aangesproken voor zaken die langer dan 20 jaar geleden hebben plaatsgevonden.